نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیئت علمی گروه فرش دانشکده صنایع دستی
2 دانشجوی دانشگاه هنر اصفهان
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The art of handmade paper is the traditional and cultural heritage, which has been the product of many years' genius and talent of handmade paper artists and makers. Nowadays the production and usage of this art especially among artists is very limited and sometimes forgotten. But, contrary to what happened in Iran, this art has not been forgotten in other countries and has continued to grow alongside machine paper.
The main objective of the paper is to study and analyze the desirable, existing, and damages of handmade paper art, and try to answer the question of how can traditional handmade papers be adapted to the needs of today's society? The obtained data has been examined using a descriptive-analytical method with the pathological approach, and research findings are collected from library and interviews with11 experts in this art.
The result of the research is showed this art has forgotten over time because of the limited producers, lack of skillful specialists, and the monopoly of teaching by professors. Other factors such as poor quality, variety, and texture, the lengthy and cumbersome production process traditionally expensive raw materials, and lack of Governmental and private supporters for financial and spiritual support are caused to have kept artists and paper makers away from consumption and production.
There are some advantages by applying a variety of methods, such as advertising through social media, exhibitions, university training, used by prominent artists and masters, in-person marketing, mass production, and acquainting artists with the aesthetic and diverse uses of handmade paper for solving of this damages and development of this art among the people. Also, by applying some standards based on the artist's needs, we can produce high-quality papers, appropriate textures, and sizes for them. The use of new techniques and technologies based on preserving the originality of traditional paper art will be effective in accelerating production processes, mass production, and lowering production time and cost. In addition establishing associations, biennials, paper conferences, and Supporting government agencies and investment organizations help to contributes to the coherence of a group of papermakers and paper artists to present their work and create competition and brainstorm.
کلیدواژه‌ها [English]
ابراهیمی ناغانی، حسین؛ یزدان‌پناه، سارا. (1387). «قفل چالشتر؛ شیوه ساخت، زیبایی و آسیبشناسی». کتاب ماه هنر، شماره 119، 91ـ84.
بابازاده، شهلا. (1382). «سیری در پیدایش کاغذ». مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات، شماره 55، 91ـ86.
پاکباز، رویین. (1395). دایرهالمعارف هنر. جلد دوم، تهران: فرهنگ معاصر.
حافظ‌نیا، محمدرضا. (1387). مقدمه‌ای بر روش تحقیق در علوم انسانی. چاپ چهاردهم، تهران: سمت.
رضوی‌فرد، حسین. (1390). «آسیبشناسی هنر خوشنویسی معاصر ایران با تکیه بر خط نستعلیق». کتاب ماه هنر، شماره 155، 127ـ120.
ساریخانی، مجید؛ کارگر، محمدرضا. (1390). کتاب‌آرایی در تمدن اسلامی. تهران: سمت.
طوسیان شاندیز، غلامرضا؛ چیت سازیان، امیرحسین؛ آزادی، امیرحسین؛ قشقایی فر، فتحعلی. (1392). «آسیبشناسی و سطح‌بندی آسیب‌های قالی ایران». گلجام، شماره 24، 70ـ55.
ظهوری، قاسم. (1378). کاربرد روش‌های تحقیق علوم اجتماعی در مدیریت. تهران: میر.
کفیلی، نگار. (1386). «آسیبشناسی و مستندسازی هنر ملیلهکاری طلا در تبریز». آینه خیال، شماره 73، 66ـ1.
کلارک، مایکل. (1389). فرهنگ فشرده اصطلاحات هنر آکسفورد. مترجم: الهامالسادات رضایی، تهران: برگنگار.
کیانی، ندا. (1396). «آسیبشناسی دستبافته‌های کاربردی عشایر بختیاری بهمنظور مطابقسازی آنها با نیازهای امروزی». پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده فرش، دانشگاه هنر اصفهان.
مایل‌هروی، نجیب. (1374). کتاب‌آرایی در تمدن اسلامی. مشهد: آستان قدس رضوی.
مجتهدی، مهدی. (1395). «کاغذ بغدادی در قرون نخستین اسلامی؛ بازخوانی یک انگاره». تاریخ و تمدن اسلامی، شماره23، 29-45.
محمدپور، احمد. (۱۳۹۰). روش تحقیق کیفی؛ ضد روش. جلد دوم، تهران: جامعهشناسان.
مقبل اصفهانی، احمد. (1380). شناخت و ساخت کاغذهای دست‌ساز. مشهد: آستان قدس رضوی.
یغمایی، اقبال. (1331). «کاغذ». ادبیات و زبان‌ها. شماره 52، 317ـ311.
)