Analysis of the Dabeh-al-Ard Images in the Safavid Falnameh Manuscripts from a Historical Perspective

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor, Handicrafts DepartmentFaculty of Arts and Human Sciences, Shahrekord University, Shahrekord, Iran

2 Assistant Professor, Department of Islamic Studies, Faculty of Literature and Humanities, Shahrekord University, Shahrekord, Iran

10.22077/nia.2025.9066.1931

Abstract

In the Safavid era, especially during the reign of Shah Tahmasp, Falnamehs were used as a tool for prophecy and inspiration from the future and played an important role in the connection of religion, politics, and popular culture. These images not only conveyed religious messages, but also helped to predict the future and understand fate. Dabeh-al-Ard, as one of the signs of the Last Judgment in Islam, is depicted in a cryptic and complex manner in the early Safavid era paintings. The aim of this research is to identify the concepts and symbols present in the Dabeh-al-Ard images in the Safavid Falnamehs and the question is raised: "What concepts do the Dabeh-al-Ard images in the Safavid Falnameh Manuscripts reflect?" Accordingly, the authors are attempting to examine four images of Dābbat al-Arḍ from the illustrated fortune-telling books of Shah Tahmasp Safavi's era in the light of qualitative studies through documentary studies. The research method is also based on the analysis of the visual and textual content of these works, which focuses in particular on the relationship between religious and mythological symbols in the religiosity of the visual culture of the Safavid era. The findings show that in these works, Dābbat al-Arḍ is depicted as a being with human and animal characteristics and symbols such as the staff of Moses and the ring of Solomon, which are attributed to this being based on Shiite narrations. In other words, the image of Dābbat al-Arḍ in these works is a reflection of the combination of Shiite and Sunni beliefs, especially during the era of the growth and power of Akhbarism in contrast to Shiite rationalism. These symbols, along with other visual features in the images, which are mostly influenced by Sunni narrations, present an image of the religious and social threats and concerns of that time.

Keywords

Main Subjects


قرآن کریم.، ترجمه محمد مهدی فولادوند
آژند، یعقوب (1379). «شکل‌گیری شیوۀ صفوی: مکتب تبریز، قزوین». در مجموعه مقالات سایۀ طوبی، تهران: موزه هنرهای معاصر.
آلوسی، شهاب‌الدین سیدمحمود (1415ق.). روح المعانی فی تفسیر القرآن. بیروت: دارالاحیاء تراث العربی.
ابن ‌ابی‌ حاتم، عبدالرحمن بن محمد (1419ق.).  تفسیر قرآن العظیم. عربستان: نزار مصطفی الباز.
اردبیلی، ابن بزاز (1373). صفوۀالصفا: در ترجمه احوال و اقوال و کرامات شیخ صفی‌الدین اسحق اردبیلی. به تصحیح و مقدمۀ غلامرضا طباطبایی مجد. تهران: بی‌نا.
اسپناقچی پاشازاده، محمدعارف (1379). انقلاب الاسلام بین الخواص و العوام. به‎تصحیح رسول جعفریان. قم: دلیل.
استرآبادی، علی (1409ق). تأویلالآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة. قم: مؤسسة النشر الإسلامی ایران.
افشار، ایرج (1383). «فالنامه». فرهنگ مردم، شمارۀ 10، صص 81ـ76.
بوذری‌نژاد، یحیی؛ ایران‏پور، حسین (1401). «پیامدهای سیاسی و اجتماعی ظهور جریان اخباری‌گری در دورۀ صفویه». پژوهش‌های ایران‌شناسی، دورۀ دوازدهم، شمارۀ 1، صص. 67ـ45.
پاکباز، رویین (1385).  دایرة‌المعارف هنر. تهران: فرهنگ معاصر.
پوراکبر، آرش (1396).  فالنامۀ شاهطهماسبی. تهران: فرهنگستان هنر.
ترکمان، اسکندربیگ (1382).  تاریخ عالم‌آرای عباسی. به‎تصحیح ایرج افشار، تهران: امیرکبیر.
ثعلبی، ابواسحاق احمد بن ابراهیم (1442ق). الکشف و البیان.  بیروت: دارالاحیاء تراث العربی.
دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت‌نامه. جلد یازدهم، تهران: دانشگاه تهران.
ذهبی، ابوعبدالله محمد بن احمد (1416ق.). میزان الاعتدال فی نقد الرجال. بیروت: دارالاحیاء الکتب العلمیه.
رازی، حسین بن علی ابوالفتوح (1408ق.). روض‌ الجنان و روح‌ الجنان. مشهد: آستان قدس رضوی.
رحیم‎لو، عباس؛ طیب‌حسینی، سیدمحمود؛ آقایی‌زاده ترابی، احمد (1401). «واکاوی مصداق "دابّه" در آیۀ 82 نمل برپایۀ شیوۀ زبانی تجرید». مطالعات قرآنی، سال سیزدهم، شمارۀ 51، صص. 134ـ111.
رستگار فسایی، منصور (1379). اژدها در اساطیر ایران. تهران: توس.
زاهدی‌فر، سیفعلی؛ رضایی کهنمویی، علی؛ اللّهیاری‌نژاد، مریم (1394). «بررسی و نقد روایات اهل‌سنت دربارۀ دابة‎الارض». مشرق موعود، دورۀ نهم، شمارۀ 33، صص. 106ـ71.
سیپک، ییری (1393). ادبیات فولکلور ایران. مترجم: محمد اخگری، تهران: سروش و مرکز.
سیدقطب، قطب بن ابراهیم (1412ق.).  فی ظلال القرآن.  قاهره: دارالشروق.
سیوری، راجر (1389). ایران عصر صفوی. مترجم: کامبیز عزیزی، تهران: مرکز.
جلال‌الدین السیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر بن محمد (بی‌تا).
شیخ طوسی، محمد بن حسن (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
شیخ کلینی، محمد بن یعقوب (1370). اصول کافی. جلد نخست، مترجم: شیخ محمدباقر کمره‌ای، تهران: اسوه.
طباطبایی، محمدحسین (1390). المیزان. لبنان: مؤسسه الأعلمی للمطبوعات.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
طبری، محمد بن جریر (1412ق.).  تفسیر طبری (جامع البیان). بیروت: دارالمعرفة.
طوسی، محمد بن حسن (1381). کتاب الغیبه. به‌تصحیح و تعلیق علی‌اکبر غفاری و بهزاد جعفری. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
عصار کاشانی، الهام (1393). «تأثیر تفکر شیعی بر فالنامه‌های مصور دورۀ اول صفوی». پایان‌نامۀ دکترا، تهران: دانشگاه الزهرا.
قرطبی، محمد بن احمد (1364). الجامع لأحکام القرآن. تهران: ناصر خسرو.
قمی، علی بن ابراهیم (1404ق.). تفسیر القمی. جلد نخست، قم: دارالکتاب.
کوربن، هانری؛ استرلین، هانری (1377). اصفهان، تصویری از بهشت. مترجم: جمشید ارجمند، تهران: فرزان روز.
گلسرخی، ایرج (1377).  تاریخ جادوگری. تهران: علم.
لاهیجی، قطب‌الدین (1373). تفسیر شریف لاهیجی. به‌تصحیح جلال‌الدین محدث، تهران: داد.
مجلسی، محمدباقر (1416ق.). بحارالانوار. بیروت: دارالاحیاء التراث العربی.
مکارم شیرازی، ناصر (1362).  تفسیر نمونه. جلد پانزدهم. قم: دارالکتب الاسلامیه.
مهدی‌زاده، علیرضا (1399).  فالنامۀ تهماسبی. تهران: سورۀ مهر.
واحد دهکردی و دیگران (1402). «تحلیل گروتسک در نگارۀ دابّة‌الأرض فالنامه‌ها براساس رویکرد باختین». باغ نظر، دورۀ بیستم، شمارۀ 119، صص. 48ـ39.
De La Perrière, Eloïse Brac. (2016). Manuscripts in Bihari Calligraphy: Preliminary Remarks on a Little-Known Corpus. Muqarnas, 33: 63–90.
Falk, Toby. (1985). Treasures of Islam. Bristol, Avon, England.
Farhad, Massumeh & Bagci, Serpil. (2010). Falnama: The Book of Omens. USA: Thames & Hudson.
Parikh, Rachel. (2022). The Khalili Fālnāmah. London: The Nour Foundation in association with Azimuth Editions.