منابع
آژند، یعقوب. (1396). «رقم مسجع: علل و رویکرد مذهبی اجتماعی آن». هنرهای زیباـ هنرهای تجسمی، دوره 22، شماره 2، 8ـ1.
آملی، شمس‌الدین محمد بن محمود. (1381). نفائسالفنون فی عرائسالعیون. جلد اول، تهران: اسلامیه.
احمد، حسین. (1398). تاریخ فرهنگی: معرفت‌شناسی و روش‌شناسی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
اختیار، مریم؛ آقایی میبدی، مژگان. (1399). «کار نیکوکردن از پرکردن است: هنر سیاه‌مشق‌نویسی در ایران». گلستان هنر، دوره 7، شماره1، 74ـ58.
اقبال آشتیانی، عباس. (1323). «میرعلی هروی کاتب سلطانی». یادگار، شماره 3، 31ـ18.
البخاری، صدیق بن حسنخان القنوجی. (1420 ق.). أبجد العلوم. المجلد الثانی، بیروت: دارالکتب العلمیه.
المنجد، صلاحالدین. (1979). دراسات فی تاریخ الخط العربی: منذ بدایه الی نهایه العصر الاموی. بیروت: دارالکتاب الجدید.
ایران‌پور، امین. (1397). «مدخل سیاه‌مشق». در دانشنامه جهان اسلام، تهران: بنیاد دائرهالمعارف اسلامی، 469ـ466.
برک، پیتر. (1390). تاریخ فرهنگی چیست؟ مترجم: ن. فاضلی و م. قلیچ، تهران: پژوهشکده تاریخ اسلام.
بیانی، مهدی. (1363). احوال و آثار خوشنویسان. تهران: علمی.
حسنوند، محمدکاظم؛ آخوندی، شهلا. (1391). «بررسی سیر تحول چهره‌نگاری در نگارگری ایرانی تا انتهای دوره صفوی». نگره، شماره 24، 35ـ14.
حموی، یاقوت بن عبدالله. (1381). معجمالأدباء. مترجم: عبدالمحمد آیتی، تهران: سروش.
خانکه، منصور. (1398). «سیاه‌مشق نستعلیق اثر اسدالله شیرازی: سواد و بیاضی معاصر». تندیس، شماره 388و 389، 50ـ46.
دالمانی، هنری رنه. (1335). سفرنامه از خراسان تا بختیاری. مترجم: محمدعلی فرهوشی، تهران: امیرکبیر.
ذکایی, محمدسعید؛ امن‌پور، مریم. (1393). درآمدی بر تاریخ فرهنگی بدن در ایران. تهران: تیسا.
رشیدی، صادق. (1396). هنر پیرااسلامی: تحلیل انتقادی گفتمان‌های مسلط در مطالعات هنر اسلامی. تهران: علمی و فرهنگی.
رفیقی هروی، مجنون. (1373). «رسم‌الخط». در رسالاتی در خوشنویسی و هنرهای وابسته، بهاهتمام حمیدرضا قلیچ‌خانی، تهران: روزنه، 54ـ31.
سه‌کی، یوشیفوسا. (1384). «آثار خوشنویسی در دو مرقع سلطانیعقوب: یادگاری از عصر قراقویونلوها و آق‌قویونلوها». نامه بهارستان، 172ـ75.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1383). «نقش ایدئولوژیک نسخه‌بدل‌ها». نامه بهارستان، شماره 9و 10، 110ـ93.
شوشتری، نورالله ابن شرف‌الدین. (1377). مجالسالمؤمنین. جلد دوم، تهران: اسلامیه.
شیرازی، علی. (1392). «از مشق‌های ابتدایی تا سیاه‌مشق‌های خیالی». رشد آموزش هنر، شماره 34، 33ـ28.
صحراگرد، مهدی. (1396). «قرآن‌نویسی در سده‌های نخست: قرآن وقفی علی بن حیدر جلالی». آستان هنر، شماره 22، 55ـ46.
طباطبایی یزدی، لیلا؛ شایسته‌فر، مهناز؛ شریعتی، سارا. (1398). «تاریخ هنر به مثابه تاریخ سیاسی: نقدی بر رویکرد سیاستمحور در تاریخنگاری هنر اسلامی». جامعه‌شناسی هنر و ادبیات، شماره 11، 127ـ107.
فضائلی، حبیب‌الله. (1350). اطلس خط: تحقیق در خطوط اسلامی. اصفهان: نشریه انجمن آثار ملی اصفهان، بهمناسبت جشن دو هزار و پانصدمین سال بنیانگذاری شاهنشاهی ایران.
کرمعلى (کاتب)، کلب علی بن. (1128 ق.). بی نام (خطی). حقوق تهران: ف:- 119: با عنوانهاى شنگرف، 1298ق. کتابخانه صنیعالدوله.
کریمی‌نیا، مرتضی. (1397 الف). «نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی (1): قرآن 1200، در موزه آستانه حضرت معصومه علیهاالسلام: قرآنی از عهد مأمون عباسی یا قرن پنجم هجری». آینه پژوهش، 96ـ87.
ــــــــــــــــ . (1397 ب). «نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی 3: قرآن شماره 4256 موزه ملی ایران، پاره‌های مفقود و نسخههای مشابه». آینه پژوهش، شماره 6، 154ـ141.
ـــــــــــــــ . (1399). «نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی 10». آینه پژوهش، شماره 4، 177ـ111.
محمودی، علیرضا. (1396). «طره خط و دندانه شعر (نظری بر جایگاه و هنر خوشنویسان ایرانی دربار پادشاهان گورکانی هند)». مطالعات شبهِقاره، شماره 30 ، 126ـ109.
مشهدی، سلطانعلی. (1373). «صراط السطور». در رسالاتی در خوشنویسی و هنرهای وابسته، بهاهتمام حمیدرضا قلیچ‌خانی، تهران: روزنه، 30ـ15.
نجیب‌اوغلو، گلرو. (1379). هندسه و تزئین در معماری اسلامی. مترجم: مهرداد قیومی بیدهندی، تهران: روزنه.
نواب‌تهرانی، میرزامهدی. (1376). دستورالأعقاب. تهران: تاریخ ایران.
هاوزر، آرنولد. (1377). تاریخ اجتماعی هنر. جلد دوم. مترجم: ابراهیم یونسی، تهران: خوارزمی.
هوشمند، عبدالحسین. (1374). «ترجمه و تحقیق کتاب المصاحف ابن ابی داود سجستانی (بخش اول و دوم و مقدمه)». پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، دانشکده الهیات و معارف اسلامی.
Atanasiu, Vlad (2003). Allographic Biometrics and Behavior Synthesis. TUGboat, Proceedings of EuroTEX, 24(3), 328-333.
Atanasiu, Vlad (2004a). Surveys and projects in handwriting analysis: Research conducted for the benefit of the Commission for Scientific Visualization. Tech Gate Vienna: Austrian Academy of Science.
Atanasiu, Vlad (2004b). The President and the Calligrapher: Arabic Calligraphy and Its Political Use. In studies in ARCHITECTURE, HISTORY & CULTURE (pp. 7-20). Massachusetts: AKPIA@MIT.
Blair, Sheila S. (2006). Islamic Calligraphy. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Cellard, Eléonore (2020). The written transmission of the Qur’ān during Umayyad times: Contextualizingthe Codex Amrensis 1. In A. Marsham, The Umayyad World . Abingdon: Routledge.
Dehérain, Henri (1916, Avril ). Asselin de Cherville, drogman du consulat de France en Égypte et orientaliste. (premier article). Journal des savants, 14ᵉ année, 176-187.
Dutton, Yassin (2017). Two ‘Hijazi’ Fragments of the Qur’an and Their Variants, or: When Did the Shawadhdh Become Shadhdh? Journal of Islamic Manuscripts, 8, 1-56.
Gruendler, Beatrice, & Marlow, L. (2004 ). Writers and Rulers: Perspectives on their relationship from Abbasid to Safavid Times. Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag.
Luhmann, Niklas (1990). Essays on Self-Reference . NEW YORK: Columbia University Press .
Luhmann, Niklas (2000). Art as a Social System. (E. M. Knodt, Trans.) Stanford: Stanford University Press.
Powers, David S. (2009). Muhammad Is Not the Father of Any of Your Men: The Making of the Last Prophet. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Rice, D. S. (1955). The Unique Ibn Al-Bawwab Manuscript. Dublin: EMERY WALKER (IRELAND) LTD.
URL 1: https://www.islamic-awareness.org/quran/text/mss/dak139.html ((مراجعه به سایت 10/11/2020
URL 3: https://www.azizihonar.com/fa/index.php?newsid=285 (مراجعه به سایت 3/21/ 2021)
)
